Sarıbeyli-Sığırlı-Akçalı Turu

Tarih: 29.06.2013
Mesafe: Yaklaşık 67 Km
Yol Arkadaşları:Mehmet KAZANCI, Yusuf ÜÇÜNCÜ 
Güzergah: Çanakkale-Dörtyol-Kurşunlu-Kayadere-Atikhisar-Sarıbeyli-Sığırlı-Akçalı-Çanakkale

Bike route 2,211,587 - powered by Www.bikemap.net

Bir iki haftadır benim evle ilgili işlerimden kaynaklı olarak Yusuf abiyle birlikte tur gerçekleştirme imkanımız olamadı. Hatta Yalova Bisiklet Festivalinden geldikten sonra bisikletim arabadan indirdiğim şekliyle bekledi bodrum katta. Ama bu arada Yusuf abi ben katılamasam da pedallamaya devam etti. Çanakkale Merkez ilçenin henüz gitmediğimiz köylerine gitmeye devam ediyoruz bu hafta da . Hedefimizde Sarıbeyli-Sığırlı ve Akçalı var. Çanakkale'ye hangi yoldan döneceğimizi ise zaman ve performans durumumuz belirleyecek.. Yaz aylarında sık sık yaptığımız gibi Golf Çay Bahçesinde kahvaltıyla başlıyoruz tur programımıza..

Kahvaltı sonrasında yola koyuluyoruz. Çan yolu üzerinden ilerleyip Sarıbeyli sapağına varmadan önce Atikhisar kalesi önünde kısa bir mola veriyoruz.Hava sıcak, zaman zaman zorlasa da bol su takviyesiyle sıcaklığı görmezden gelmek mümkün. bunun dışında rüzgar durumu oldukça iyi..

Atikhisar kalesi önünde kısa bir molanın ardından hemen yola koyuluyoruz. kısa bir süre sonra Sarıbeyli köyü sapağına ulaşıyoruz.

Köyün girişinde keçilerini otlatırken tanıştığımız çoban hem konu mankenliği hem de fotoğraf çekimimizi gerçekleştiriyor. Çoban asası ise çekimlerin ana objesi..

Köy sapağından köyün içine varıncaya kadar devam eden yaklaşık 1 kilometrelik yol tamamen tırmanış ve zemin kısmen asfalt olsa da çoğunluklu olarak toprak. Zeminin kaygan küçük çakıl taşlarından olması zaman zaman %15-20 civarına ulaşan eğimde tırmanmayı zorlaştırıyor.

Kısa ama kısmen zorlu bir tırmanış sonrasında Sarıbeyli köyüne ulaşıyoruz. Köyün hemen girişinde bulunan bu çeşmenin suyu serin olmasına karşın ekşi. İçilebilir durumda değil. Köylülerle gerçekleştirdiğimiz görüşmelerde köyün içme suyu ihtiyacının Gökçesu denilen pınardan karşılandığını öğreniyoruz.

Köyün içerisine doğru ilerledikçe Atikhisar Barajı daha net görünmeye başlıyor ve bu durum manzarayı daha da güzelleştiriyor.

Sarıbeyli köyünden çıkıp Sığırlı köyüne ilerleyecekken Selahattin abinin köyde olabileceğini düşünerek Yusuf abi telefonla kendisini aradı ve köyde olduğunu öğrendi. Sığırlı yolundan geri dönerek yeniden köye giriyoruz. Köy camisinin hemen önünde bulunan eski taş evde misafir ediyor Selahattin abi bizi. Yusuf abi daha önce sık sık Selahattin SEZER'den bahsetmiş olsa da bugüne kadar tanışma imkanımız olmamıştı. Kısmet bugüneymiş.

Selahattin abinin evindeki misafirliğimiz uzadıkça uzadı.. semaverde odun ateşinde kaynatılmış suyla yapılan kahvelerimizden sonra koyun sütü ve bu sütten yapılmış yoğurt... ve tabii ki bu sıcak havada buz gibi su. misafirperverlik iyi olunca  kalkmak gelmedi içimizden ancak daha gidilecek başka köyler var. Bir an önce yola düşme vaktidir.

Biz köyden ayrılmadan önce Selahattin abi de bisikletine binip köyün bilinmeyen noktalarına götürüyor bizi. Köyün içme suyunun taşındığı Gökçesu... Suyu güzel ve serin.

Gökçesu'da mataralarımızı doldurduktan sonra patikalara vuruyoruz kendimizi. Hedefimiz Gökçesu'nun üst taraflarından dolaşıp Sarıbeyli köyüne yukarıdan girmek. Biz bu yolları bilmediğimiz için tamamen Selahattin abinin rehberliğine bırakıyoruz kendimizi..

 Sarıbeyli köyünün üst tarafındaki düzlük arazide kısa bir mola veriyoruz.

Mola sonrasında yine yemyeşil ağaçların arasından ilerliyoruz. Parkur tam MTB'lere göre, hatta downhill daha çok tercih edilebilir. Böyle güzel bir parkuru bulmuşken fotoğraflamamak olmaz tabi..

 Yangın şeridinden aşağıya ilerliyoruz. Sarıbeyli'ye doğru.

Sonunda Sarıbeyli köyünün üst tarafına ulaşıyoruz. Köyün ve barajın manzarası bu noktadan muhteşem görünüyor..

Eskiden köyün okulu olarak kullanılan bina şimdi harbe haline gelmiş. Bahçesindeki otlar insan boyunda neredeyse. Ancak bahçesinde çeşit çeşit ağaçlar var. İncir henüz olmamış. Biz bademin tadına bakıyoruz; henüz taze, kabuğunu dahi atmamış.

Selahattin abinin bizi götürdüğü bir evdeki dut bugüne kadar gördüğümüz ve yediklerimizden farklı. Bilinen dutlardan daha küçük ama geniş, yuvarlağa yakın bir görünümde. olgunlaşma sürecinde pembeden kırmızıya, kırmızıdan dut rengine kadar geniş bir yelpaze sunuyor.. Tadıysa anlatılabilecek gibi değil. bazen dut, bazen şerbet, bazen şekerli tatlı tadında. Kendine has bir aroması var.

Dutları da yedikten sonra yeniden Selahattin abinin evindeyiz. Bunlar da bahçede yetişen sebzeler ve çiçekler. Tamamen organik, tamamen yerli.

Selahattin abinin misafirperverliği ve rehberliğinde 3 saati geçkin bir süre Sarıbeyli köyünde kaldık.. Ve yollara düşmenin vaktidir artık. Pedallarımız Sığırlı köyüne doğru dönüyor..

Sarıbeyli köyünden sonra Sığırlı köyüne devam eden yol toprak ancak zemini düz. Sarıbeyli-Akçalı yol ayrımında bulunan Eczacıbaşı Kaolen Maden Ocağından sola doğru ilerleyince Sığırlı köyü karşı tepede kendisini belli ediyor hemen. Köyün uzaktan görünümü oldukça hoş. Taş evlerin güzelliği ve yamaçta önündeki ovaya hakim duruşları uzaktan bile hemen fark ediliyor.

 Bir tepeden diğer tepeye giden yolun sonunca Sığırlı köyüne ulaşıyoruz. Köye girmeden önce sol taraftaki tarlada çalışan biri  kadın biri erkek iki kişi, sağ tarafta evinin bahçesinden bizi izleyen bir kadın ve köyün içerisine girdiğimizde eşek üstünde yakaladığımız amca dışında köyde kimseyi görmedik. Köyde toplamda 5-6 hane olduğunu öğreniyoruz.

Tam köyden çıkacakken eşeğiyle yolculuk eden amcayla karşılaşıp muhabbet ediyoruz kısa bir süre.. "Bir tur Versene" dedik.. Vermedi..

 Sığırlı köyünden ayrılırken yine aynı yoldan  Kaolen Madeninin bulunduğu yol ayrımına doğru ilerliyoruz. Madenden sola doğru dönüp Sarıbeyli köyünü arkamıza, Sığırlı köyünü solumuza alıp Akçalı köyüne doğru ilerlemeye başlıyoruz. bir kaç metre sonra yol burada ikiye ayrılıyor. sağ taraftan giden yol araçların kullanımı için daha uygun olmasına karşın tırmanışlar daha fazla. Sol taraftan devam eden yoldaysa iniş çıkışlar daha az ve çouğunlukla dere boyunda devam ettiği için doğal manzarası oldukça iyi. Haziran ayında olduğumuzdan derede su kalmamış ancak dere yataklarının doğallığı dikkat çekiyor. Bu parkurdan bahar aylarında da geçmek lazım diye düşünüyoruz.

Sonunda Akçalı köyünün Bodurlar köyü taraftaki çıkışında asfalt yola ulaşıyoruz. Akçalı köyü sağ tarafımızda kalıyor. ve burada bir karar vermemiz gerekti. Akçalı köyü üzerinden mi Çanakkale'ye dönelim yoksa sol tarafa doğru gidip Bodurlar köyü üzerinden mi Çanakkale'ye dönelim. Bodurlar köyüne doğru giden yolda uzun rampaların olması ve saatin ilerlemesi nedeniyle bu yolu sonraki turlara bırakarak Çan yolundan Çanakkale'ye dönmeye karar veriyoruz. Ancak  köyün Bodurlar köyü yolu üzerindeki çıkışında bulunan çeşmeden mataralarımızı doldurup kısa bir mola veriyoruz. su temiz, soğuk ve tadı güzel. Bu yoldan geçerseniz sudan içmenizi tavsiye ederiz.

Çeşmenin karşısında dere yatağının üzerinde bulunan tahta köprü. şimdi derede su olmadığı için komik bir görüntü sergilese de derede su akmaya başlayınca fotoğraf çekimleri için doğal bir platform haline geleceği şüphesiz..

 Mataralarımızı doldurduktan sonra Akçalı köyünün içine doğru ilerliyoruz.

Akçalı köyünden çıktııktan sonra kısa bir tırmanıştan sonra bu bölgedeki köy yolları açısından zirve noktaya ulaşıyoruz. Bu noka Kirazlı-Kirazlıalan köyünden Terziler köyüne kadar uzanan bir panoramaya sahip.. Mutlaka o noktada olmalı insan. Doğa karşısındaki küçüklüğünü ve hiçliğini anlayıp id'lerinden sıyrılabilmesi için

 Karşı tepede kalan Akçalı köyü

 Tam karşıdan Serçeler köyü.

Akçalı köyünden Çanakkale-Çan karayoluna inmemiz bir kaç dakikamızı alıyor. ellerimizi sürekli frenlerde.. Çanankkale-Çan karayolundan  dönüyoruz Çanakkale'ye ve toplamda 67 kilometre pedallıyoruz. Bol tırmanışlı, daha önce girmediğimiz yollara girdiğimiz ve çevreyi daha yakından tanıma fırsatı bulduğumuz güzel bir tur oldu. Biz pedallarken çok zevk aldık. Umarız sizler de bu yazıyı okurken en az bizim kadar zevk alırsınız ve bir gün rotanız buralara düşer. Başka turlarda görüşmek dileğiyle.